GERANIUM

De bloemen uit mijn jeugd.

Het waren knalrode. Elk jaar dezelfde.

Ik hoor mijn opa thuis komen van zijn werk. Hij groet mij en mijn oma, gaat zich omkleden, komt terug de keuken in in een losse jeans en opgerolde hemdsmouwen.

Hij is thuis.

De stofdoek gaat naar zijn achterzak, hij gaat naar buiten.

Op het muurtje dat het kleine terras scheidt van de tuin staan een aantal terracotta bloempotten. Lange.

Daarin rode geraniums.

Hij plukt de droge verwelkte bloemen weg, haalt de gieter uit het tuinhuis en bewatert de planten. Een ritueel dat waarschijnlijk elke dag van de lente tot de herfst plaatsvond.

In mijn herinnering staan de geraniums er weelderig bij.

Aan het einde van de zomer verhuizen deze cultivars als kale stokjes naar de zolder. Ze gaan in winterslaap tot de zon hen weer nieuw leven inblaast. Het is weer lente.

De geur van deze eighties cultivars komt niet helemaal overeen met de winterharde variant die @pascalenaessens gebruikte voor haar blend Pure Nature.

Hij is beter.

Wist ik veel als minimensje van 5 ...